Okręgi Wojskowe. Główna Katedra Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Rosyjscy spadochroniarze w Kazachstanie. Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej (ros.
Śledź na bieżąco sytuację w Ukrainie – sprawdź relacje na żywo Onetu Wszystko za sprawą tego, że siły zbrojne Federacji Rosyjskiej są naprawdę potężne i nie bez powodu zajmują drugą pozycję w rankingu serwisu Global Firepower, który śledzeni to, jak wielką armią dysponuje wybrane państwo. Oczywiście są to dane niedokładne (oprócz zwierzchników wybranego wojska nikt nie zna precyzyjnych informacji na ten temat) i należy traktować je z odpowiednim dystansem, jednak pozwala to nam przynajmniej w przybliżeniu poznać, o jakim potencjale militarnym mówimy. Przed atakiem Rosji na Ukrainę wiele mówiło się o tym, że w przypadku eskalacji konfliktu dojdzie do starcia Dawida z Goliatem. Cóż, trudno się z tym nie zgodzić, zwłaszcza że na papierze rosyjska armia prezentuje się jako siła, z którą muszą się liczyć zarówno pojedyncze państwa, jak i międzynarodowe sojusze. Mimo to w przekazach medialnych wojska agresora ukazywane są jako zdezorganizowana siła, która zalicza wpadkę za wpadką, tracąc przez własną nieuwagę bezpieczny system komunikacji lub dopuszczając do strat istotnego personelu, w tym dowództwa. Oliwy do ognia dolewa Ukraiński Sztab Generalny, który od 24 lutego, czyli dnia ataku Rosji na Ukrainę, podaje, jak wielkie straty ponoszą siły zbrojne Federacji Rosyjskiej. Fanpage jest cały czas aktualizowany i tu również zalecana jest rozwaga, ponieważ tak naprawdę nie wiemy, jak dokładnie wyglądają straty po obu stronach, a jedyne dane, jakimi dysponujemy, pochodzą właśnie od ukraińskiego dowództwa. Tu również nie są podawane szczegóły (np. jakie konkretnie czołgi czy myśliwce udaje się unieszkodliwić), jednak na podstawie dostępnych informacji można oszacować, jak dotychczas zaprezentowane szacowane straty wypadają na tle całego potencjału militarnego rosyjskiej armii. Przeczytaj także: Miliardowe straty rosyjskiej armii w Ukrainie. Oto sprzęt, jaki straciło wojsko Putina Dane, jakie znalazły się w poniższej tabeli, dotyczą całkowitych strat, jakie rosyjskie wojsko poniosło od 24 lutego do 14 marca. Ukraińcy w swoich wyliczeniach nie podają informacji o marynarce wojennej, ale jeśli chcecie wiedzieć, jak prezentują się rosyjskie siły morskie, zachęcamy do sprawdzenia naszego porównania potencjału militarnego Rosji i Ukrainy sporządzonego przed atakiem rosyjskiej armii. Straty Stan sprzed ataku Personel ok. 12 tys. 850 tys. (dotyczy tylko aktywnego personelu wojskowego) Pojazdy opancerzone co najmniej 1249 szt. 30 tys. szt. Czołgi co najmniej 384 szt. 12,4 tys. szt. Artyleria ok. 150 szt 14 tys. szt. (artyleria samobieżna to 6,5 tys. szt., a holowane jednostki artyleryjskie to 7,5 tys. szt.) Wyrzutnie pocisków rakietowych 64 szt. 3,3 tys. szt. Samoloty 77 szt. 1956 szt. (772 szt. to myśliwce, 739 szt. to samoloty bojowe do atakowania celów na lądzie i 445 szt. to samoloty transportowe) Śmigłowce 90 szt. 2,044 tys. szt. (1,5 tys. szt. to śmigłowce wielozadaniowe, a 544 szt. to śmigłowce bojowe) Warto dodać również, że Ukraińcy skutecznie niszczą ciężarówki transportowe Rosjan — według aktualnych danych rosyjska armia straciła 617 szt. tego typu pojazdów. W poniższej galerii umieściliśmy natomiast część sprzętu, jakim dysponują siły zbrojne Federacji Rosyjskiej oraz ile maszyn znajduje się na ich stanie. Tu również uczulamy, że są to dane przybliżone, gdyż — jak już wspominaliśmy — nie dysponujemy dokładnymi informacjami na ten temat. Przeczytaj także: Co powinien zawierać i jak jest zbudowany schron przeciwatomowy? Wyjaśniamy /12 Śmigłowiec Mi-8 — ok. 746 szt. Yura Taratunin / Shutterstock To najpopularniejszy śmigłowiec, jaki znaleźć można w siłach powietrznych Ukrainy, który przystosowany jest przede wszystkim do transportu żołnierzy (do 24 żołnierzy z pełnym ekwipunkiem). Konstrukcja ta nadaje się również do walki — w zależności od modyfikacji montuje się działka i karabiny maszynowe lub pociski niekierowane. /12 Śmigłowiec Mi-24 — ok. 330 szt. Vectorkel / Shutterstock Mi-24 osiąga prędkość 335 km na godz., ma zasięg 450 km i maks. pułap na poziomie 4,9 km. Śmigłowiec dysponuje też niezwykle szerokim uzbrojeniem. Począwszy od różnorodnych działek, przez bomby, wyrzutnie rakiet, aż po przeciwpancerne pociski kierowane. Mi-24 to także niezwykle doświadczona konstrukcja. Swój bojowy debiut zanotowała pod koniec lat 70. i od tamtego czasu uczestniczy w konfliktach wojskowych na całym świecie, prezentując swoje nieprzeciętne bojowe możliwości. Mi-24 to przede wszystkim śmigłowiec atakujący, ale może też w ograniczonym stopniu pełnić funkcję transportową, przenosząc do ośmiu osób, nie licząc załogi. Konstrukcja doczekała się licznych modyfikacji i znaleźć ją można w siłach powietrznych wielu armii, w tym Polski, Ukrainy czy właśnie Rosji, skąd wywodzi się ten statek powietrzny. /12 Śmigłowiec bojowy Kamov Ka-52 — ok. 101 szt. SpaceKris / Shutterstock Ka-52 Aligator to zmodyfikowana wersja jednomiejscowego śmigłowca szturmowego Ka-50. Jedyną różnicą jest właściwie tylko dodanie miejsca dla drugiego członka załogi obok pilota operatora, a nie w systemie tandem. Aby nie zwiększać masy konstrukcji, obniżono poziom opancerzenia kabiny oraz zmniejszono zapas amunicji do głównego działka z 460 do 240 naboi. Sama konstrukcja pełnić może funkcję śmigłowca dowodzenia i organizowania pola walki, ale dzięki swoim możliwościom ofensywnym może brać aktywny udział w walce. /12 Bombowiec Su-24 — 274 szt. JetKat / Shutterstock Podobnie jak większość uzbrojenia sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej, Su-24 pochodzi z czasów ZSRR, jednak dzięki licznym modyfikacjom, statek powietrzny otrzymał nowe życie i obecnie jest jedną z częściej wykorzystywanych samolotów w rosyjskiej armii. Konstrukcja sterowana jest przez dwóch pilotów, którzy do dyspozycji mają zarówno działko kal. 23 mm, jak i bomby oraz rakiety wchodzące w skład tzw. uzbrojenia podwieszanego, którego łączna masa to — w zależności od wersji — od 7 do 8 tys. ton. /12 Samolot wsparcia Su-25 — 194 szt. Aleks49 / Shutterstock Ten poddźwiękowy samolot służy przede wszystkim do wspierania działań piechoty poprzez niszczenie pojedynczych celów naziemnych takich jak czołgi. Wykorzystywane jest do tego uzbrojenie podwieszane (łączna masa 4340 kg), a sam samolot ma również do dyspozycji dwulufowe działko kal. 30 mm. /12 Myśliwiec MiG-29 — ok. 251 szt. Digital Combat Simulator MiG-29 to dwusilnikowy myśliwiec zaprojektowany jeszcze przez Związek Radziecki w latach 70. ubiegłego wieku. W założeniach miał on stanowić odpowiedź ZSRR na amerykańskie myśliwce F-15 i F-16, wchodząc do służby w 1982 r. Samolot był też regularnie modyfikowany i ulepszany. W kolejnych latach otrzymywał lepsze silniki, system sterowania HOTAS, nowocześniejszy radar czy czujniki podczerwieni. Niektóre samoloty dostały także możliwość tankowania w powietrzu. MiG-29 to także niezwykle popularny myśliwiec. Obecnie lata on w siłach powietrznych wielu krajów, w tym także w polskiej armii, gdzie trafił w latach 1989-1990. Największą liczbą tych maszyn dysponuje jednak Rosja. /12 Myśliwiec/bombowiec Su-35 — ok. 78 szt. vaalaa / Shutterstock Daleka modernizacja samolotu Su-27. Mimo podobnego wyglądu samego płatowca, Su-35S od Su-27 odróżnia niemal wszystko — począwszy od większej długości i rozpiętości skrzydeł, poprzez większą o dwie tony masę własną, mocniejszy silnik z wektorowanym ciągiem i znacznie nowocześniejszy radar umożliwiający śledzenie nawet 30 celów jednocześnie, z możliwością jednoczesnej próby zestrzelenia 8 z nich. Maks. prędkość samolotu to 2400 km/h, a jego zasięg to 3600 km. /12 Wielozadaniowy samolot Ił-76 — ok. 109 szt. Steve Lynes / Wikipedia/Creative Commons Ił-76 to wszechstronna konstrukcja, która może pełnić nie tylko funkcję samolotu transportowego, latającego centrum dowodzenia lub powietrznego tankowca, ale też samolotu do walki powietrznej. /12 Czołg podstawowy T-14 Armata — od 70 do 100 szt. Vitaly V. Kuzmin / Czołg ten — podobnie jak wiele innych rodzajów uzbrojenia — został po raz pierwszy zaprezentowany publicznie na paradzie z okazji Dnia Zwycięstwa w Moskwie 9 maja 2015 roku. Czołg jest jednym z "produktów" bazujących na koncepcji uniwersalnego podwozia ciężkich pojazdów bojowych Armata. Cechą odróżniającą ten czołg od wcześniejszych rosyjskich konstrukcji jest bezzałogowa wieża czołgu, co w połączeniu z odseparowaniem załogi od składu amunicji, powinno znacząco podnieść przeżywalność załogi na polu bitwy, w razie trafienia tej jednostki. Zasięg operacyjny czołgu to ok. 500 km, głównym uzbrojeniem jest nowa gładkolufowa armata 2A82 kal. 125 mm, w przyszłości planowane jest użycie jeszcze mocniejszej, również gładkolufowej armaty 2A83 kal. 152 mm. To także jeden z najszybszych czołgów współczesnego pola walki. Pojazd rozpędza się podobno nawet do prędkości 90 km/h. /12 Czołg podstawowy T-90 — ok. 400 szt. w różnych wersjach, w tym najnowszej T-90M Vitaly V. Kuzmin / Wikipedia/Creative Commons Co prawda czołg T-90 w pierwszej wersji pojawił się na uzbrojeniu sił zbrojnych Rosji jeszcze w ubiegłym wieku, to jednak okazała się to konstrukcja podatna na daleko idące modernizacje i usprawnienia, czego wynikiem jest najnowsza odmiana tego czołgu T-90M Proryw. W swojej aktualnej odmianie, zaprezentowanej w 2017 roku, wyposażony został w wielowarstwowy pancerz nowej generacji, wspomagany przez elementy pancerza reaktywnego 4S23 Relikt, co jest rozwiązaniem lepszym (i cięższym) od pancerza Kontakt. Odpowiedź na pytanie, czemu Rosjanie wprowadzili modernizację do standardu T-90M wobec faktu, iż jednocześnie w ich siłach pancernych debiutuje zupełnie nowa jednostka T-14 Armata, jest oczywista. Rosja ma duże zapasy starszych T-90 i ich modernizacja do standardu T-90M jest tańsza i bardziej opłacalna niż budowa równie dużej liczby T-14 Armata. Z innych nowości w wersji M warto też wymienić nowy system kontroli ognia, system nawigacji satelitarnej i nowoczesny system kontroli środowiska. /12 Armatohaubica samobieżna 2S35 Koalicja-SW — ok. 760 szt. Vitaly V. Kuzmin / Wikipedia/Creative Commons Nowoczesna armatohaubica 2S35 Koalicja-SW to następca dotychczasowo wykorzystywanych w armii Rosji haubic 2S19 Msta-S. O ile jednak 2S19 Msta-S był jednostką załogową, to Koalicja-SW jest haubicą z bezzałogową wieżą wyposażoną w zupełnie nową armatę 2A88, kaliber 152 mm. Sprzęt wyposażony został w system automatycznego ładowania amunicji zapewniający szybkostrzelność rzędu 10, 16 czy nawet 22 strzały na minutę (różne źródła podają różne wartości, 22 strzały to wartość podawana przez źródła rosyjskie, najprawdopodobniej propagandowo przeszacowana). Wydłużona lufa ma nowatorski system chłodzenia i pięcioszczelinowy klasyczny hamulec wylotowy. Wiele szczegółów tej konstrukcji nie jest znanych. Ostatnio (w ubiegłym roku) Rosja zaprezentowała również tę haubicę na podwoziu kołowym. Strzelać z niej można wieloma typami amunicji: klasyczną odłamkowo-burzącą, jak również amunicją dymną, oświetlającą czy nawet nuklearną, bądź naprowadzanymi (laserowo lub za pośrednictwem satelitarnej sieci GLONASS) pociskami precyzyjnymi. Jej zasięg przy zastosowaniu standardowej amunicji to ok. 40 km. Nowy pokładowy system kierowania ogniem może otrzymywać wskazania celów z różnych źródeł (odrębnych stacji dowodzenia, wysuniętych punktów zwiadowczych itp.). /12 Zapraszamy jednocześnie do odsłuchania najnowszego odcinka podcastu Technicznie Rzecz Biorąc. Tym razem rozmawialiśmy o działaniach Anonymous oraz wojnie dezinformacyjnej, jaka toczy się także w polskiej sieci w związku z napaścią Rosji na Ukrainę. Czy zwykły Polak może jakoś pomóc? Odpowiedź znajdziecie poniżej:
Według ukraińskiego wywiadu wojskowego siły zbrojne wroga odczuwają braki kadrowe i nie mogą wysłać do walki na Ukrainie więcej niż 300–350 tys. żołnierzy. Na przełomie marca i kwietnia dowództwo wojskowe Federacji Rosyjskiej podjęło decyzję o zaangażowaniu w działania bojowe wyłącznie żołnierzy kontraktowych.
Utworzenie wojsk inżynieryjnych było konieczne ze względu na konieczność wykonywania zadań związanych ze wsparciem inżynieryjnym podczas walk. To są wojska specjalny cel którzy zostali przeszkoleni przez personel i uderzyli wroga przy pomocy amunicji inżynieryjnej. Historia powstania wojsk inżynieryjnych Oddziały wojsk inżynieryjnych rozpoczęły swoją egzystencję od starożytnej Grecji, w tym czasie nazywano je jednostkami wykopalisk. Ich zadaniem była budowa struktur obronnych wzdłuż granicy i rozmieszczenie obozów. W annałach 1016 wskazano, że byli to budowniczowie, którzy służyli w wojsku i byli dobrze opanowani sztuką walki. Oddziały inżynieryjne otrzymały prawną egzystencję od 1701 roku. Nieco później stali się niezależną armią i do czasu wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej ich liczba wynosiła już 2,8% całej armii polowej. Uzasadnili oczekiwanie podczas Wojny Ojczyźnianej i bitwy pod Borodino. Gdy przybyła pierwsza wojna światowa, armia rosyjska, pod wyraźnym dowództwem wojsk technicznych, zbudowała różne fortyfikacje o długości tysięcy kilometrów. Jedną z takich obron była bohaterska Osovets i przełom Brusilov. Na początku XX wieku oddziały inżynieryjne miały do dyspozycji wielu wykształconych budowniczych wojskowych, ich liczba sięgała 6% całej armii. Główne zadania inżynierów wojskowych Wojska inżynieryjne Federacji Rosyjskiej powinny wykonywać następujące ważne zadania: prowadzenie inżynierskiego rozpoznania terenu i obiektów wroga; kontrola nad fortyfikacje w budowie pozycji obronnych; bariery urządzeń; tworzenie różnych obiektów do przejścia przez wodę; przygotowanie sposobów na ruch i manewr wojsk; przeprowadzanie wszelkich działań mających na celu ukrycie armii; przeprowadzanie oczyszczania wody i zaopatrzenia armii w wodę; bezpośredni udział w badaniu obszaru, w którym został złożony wniosek broń masowego rażenia ; zniszczenie przemysłu chemicznego i wiele więcej. Obchody 21 stycznia Dzień wojsk inżynieryjnych w Rosji obchodzony jest 21 stycznia. Święto to zaczęło się obchodzić od momentu wydania przez Prezydenta Federacji Rosyjskiej dekretu w 1996 roku. Szef tego kraju wyróżnił ten dzień za nieoceniony wkład armii rosyjskiej w potencjał obronny kraju. W tym samym roku minister obrony wydał dekret z okazji 21 stycznia każdego roku jako dzień wojsk inżynieryjnych Rosji. Ta data zostanie zapamiętana przez wszystkich mieszkańców z uwagi na fakt, że dekretem Piotra Wielkiego utworzono specjalną szkołę w Moskwie 21 stycznia 1701 roku. Początkowo szkoła przygotowywała się do służby inżynierów wojskowych, ale rok później wszyscy absolwenci wstąpili do rosyjskiej armii. Oddziały inżynieryjne: nasze dni Dziś wojsk inżynieryjnych Federacji Rosyjskiej składa się z jednostek, pododdziałów i formacji, z których każda ma swój własny cel. Żołnierze są podzieleni zgodnie z ich przeznaczeniem na: inżynierowie ataku naziemnego; wojska inżynieryjne i saperskie; pozycyjny; inżynierowie kamuflażu; chodniki; ponton; inżynierowie wody i ekstrakcji; inżynieria i budownictwo; amfibie. Oddziały inżynieryjne, których zdjęcia znajdują się poniżej, istnieją w różnych strukturach: w Federalnej Służbie Granicznej, w Ministerstwie Obrony, w Wojsku Wewnętrznym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Oddziały te otrzymują 100% nadziei na rozwiązywanie najbardziej złożonych zadań w zakresie wsparcia technicznego. Rozwiązania te oznaczają dostępność nowoczesnego sprzętu i broni, a także dobrze wyszkolonego personelu. Jednym z głównych zadań żołnierzy jest całkowite przeciwdziałanie terrorowi minowemu. Wynikało to z faktu, że ostatnio zagrożenie światowym terroryzmem gwałtownie wzrosło. Problem ten jest teraz włączony do zadania wielu struktur władzy i wciąż jest przez nie rozwiązywany. Siły inżynieryjne i saperskie Armia inżynierów weszła w jedną z organizacji wojsk inżynieryjnych w czasie, gdy rozpoczęła się Wojna Patriotyczna. Ich zadanie polegało na szybkim wykonaniu budowy tylnych linii obrony, budowie i naprawie dróg, mostów, a także przygotowaniu jednostek inżynierskich na froncie. Służby inżynieryjne i saperskie zostały zaproszone do przeprowadzenia rozminowywania w rejonie obecnego frontu. Oddziały te wniosły ogromny wkład w przygotowanie techniczne obrony nie tylko Moskwy, ale także innych, równie ważnych miast. Pierwsza i trzecia armia saperska wraz z mieszkańcami pod Moskwą zbudowała: ponad 3700 instalacji przeciwpożarowych zostało wzniesionych; wykopano rowy przeciwczołgowe, które rozciągały się na 325 km; odkryto ponad 1300 kilometrów szczątków leśnych. Armia inżynierów jest główną bazą, w której wojsko gromadzi się na szkolenie w zakresie inżynieryjnej części podporządkowania armii i linii frontu. Z tej bazy do jednostek pierwszej linii dołączyło ponad 150 000 osób, a także karabinowe. Znane wojska inżynieryjne Wojska inżynieryjne Rosji obejmowały wiele znanych postaci, kompozytorów, przywódców wojskowych, naukowców i wynalazców. Należały do nich marszałek polny Kutuzow, marszałek Ogarkow, marszałkowie wojsk inżynieryjnych Szestipałow, Prosłakow, Aganow, Worobow, Charczenko i wielu innych. Wielu rosyjskich inżynierów wojskowych zostało uznanych za bohaterów Rosji, a liczba ta jest bardzo wysoka. W 2002 r. Daniel z Moskwy został uznany za patrona Niebiańskich Wytwórców Inżynierii. To wydarzenie pokazało, że poświęcona praca wojsk inżynieryjnych znalazła zrozumienie w Kościele prawosławnym. 21 stycznia, dzień wojsk inżynieryjnych, oprócz Federacji Rosyjskiej, obchodzony jest również na Białorusi. Rola wojsk inżynieryjnych w czasach pokoju Utrzymać potencjał bojowy armii wojskowej, aby zaangażować się w walkę, aby odeprzeć strajk. Przygotowanie organów dowodzenia i kontroli do prowadzenia działań wojennych z ich bezpośrednim celem. Akumulacja sprzętu wojskowego, broni i zapasów, w ilości niezbędnej do prowadzenia działań wojennych. Akceptacja bezpośredniego uczestnictwa w przywracaniu pokoju i jego utrzymaniu. Akceptacja bezpośredniego uczestnictwa w niszczeniu skutków katastrof. Prowadzenie sprzętu operacyjnego kraju. Rola wojsk inżynieryjnych w czasie wojny Wojska inżynieryjne, których zdjęcia znajdują się poniżej, w czasie wojny wykonują następujące zadania: wykonywać wszystkie zadania wyraźnie wskazane w strategicznym planie wdrożenia; maksymalne stłumienie wszystkich konfliktów militarnych; przeprowadzać działania odbijające przeciwko agresji wroga gotowej do ataku sił wojskowych; wraz z innymi żołnierzami przeprowadzaj operacje obronne i ofensywne, aby zniszczyć wroga. Bezcenny wkład wojsk Oddziały zawsze odgrywały aktywną rolę we wszystkich bitwach w obronie Ojczyzny. Przeprowadzili udane operacje bojowe podczas Wojny Ojczyźnianej, broniąc Sewastopola, w czasach I wojny światowej i wojny rosyjsko-japońskiej. Otrzymali specjalną różnicę podczas II wojny światowej. Wielu z nich otrzymało rozkazy za swoje wyczyny i obronę Ojczyzny, niektórzy otrzymali tytuł Bohatera, a niektórzy stali się posiadaczami Orderu Chwały. 21 stycznia, dzień wojsk inżynieryjnych Rosji, znany jest z oblężenia Ismaela, a także z operacji militarnych w Afganistanie, udanego rozwiązywania spraw w Abchazji, Hercegowinie, Tadżykistanie i wielu innych krajach. Przez trzysta lat wojska zajmują jedno z najwyższych miejsc w rosyjskich siłach zbrojnych. Stanowią one nieoceniony wkład w eliminację skutków wypadków i katastrof, które miały miejsce podczas rozminowywania obszarów przed przedmiotami wybuchowymi. Jednym z bardzo ważnych osiągnięć wojsk inżynieryjnych było wyeliminowanie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Dzisiaj najbardziej uznanym batalionem jest inżynier-saper, który zajmuje się rozpoznawaniem i usuwaniem min. Ich praca na co dzień jest pełna niebezpieczeństw, ponieważ są oni szanowani przez wszystkich Rosjan. Dziś opanowują całkowicie nową technikę - wojskowe koparki, różne środki do wykrywania materiałów wybuchowych i stanowiska do kompleksowego oczyszczania wody. W rosyjskich siłach zbrojnych wojska inżynieryjne mają doskonały wskaźnik, który pokazuje ich zaangażowanie w ojczyznę, tradycje i heroizm inżynierii wojskowej. W dzisiejszych czasach oddziały inżynieryjne odważnie kontynuują pracę swoich ojców i dziadków. Pomagają uratować tysiące ludzi podczas klęsk żywiołowych, niosą niebezpieczną służbę w najgorętszych zakątkach planety i eliminują katastrofy spowodowane przez człowieka i konsekwencje wypadków.
Tłumaczenie hasła "stopień wojskowy" na angielski. military rank, military rating, paygrade to najczęstsze tłumaczenia "stopień wojskowy" na angielski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Na razie Rosjanie przyznają ci przywileje stopnia wojskowego. ↔ For now the Soviets grant you the privileges of military rank.
Tytuł "Marszałek Federacji Rosyjskiej"szczególne miejsce w hierarchii wojskowej i cywilnej. Osoba, która osiągnęła takie wyżyny, powoduje mimowolny szacunek nawet wśród tych, którzy mają bardzo sceptyczny pogląd na armię. Doświadczenie naszego kraju zmusza nas do traktowania tych ludzi ze szczególną Federacji Rosyjskiej, co jest dośćnaturalnie, są ludzie, którzy mają najwyższą rangę wojskową w naszym kraju. Sam termin przyszedł do nas z Francji, gdzie najpierw wyznaczył jedną z rang dworskich, a następnie ujawnił nam całą galaktykę wielkich generałów z czasów naszym kraju była ranga wojskowa "Marszałek"został wprowadzony w 1935 roku. Zgodnie z uchwałą Rady Komisarzy Ludowych, została przeznaczona na szczególne zasługi i dała jej posiadaczowi wielkie uprawnienia i zasłużony szacunek. Dzisiejsi marszałkowie Federacji Rosyjskiej w pełni korespondują zarówno w duchu, jak i we wszystkich swoich wrodzonych cechach z tymi poprzednikami, którzy nosili podobne tytuły około osiemdziesięciu lat z upadkiem Związku Radzieckiego przez jakiś czas wstanowiska i stopnie wojskowe stały się niepewne i anarchiczne. Z jednej strony wszystkie poprzednie ustawy i dekrety nadal funkcjonowały, az drugiej nowa sytuacja wymagała odpowiednich podejść. Istniał jeszcze jeden ważny niuans: wszyscy marszałkowie okresu sowieckiego (z wyjątkiem pierwszego) to ludzie, których znaczna część kariery wojskowej przypadła na Wielką Wojnę Ojczyźnianą lub na poważne lokalne konflikty zbrojne drugiej połowy XX wieku. Większość z nich zrobiła imponujący wkład w teorię wojskową, byli głównymi strategami i dowódcami wojsk i okręgów że ustawa o służbie wojskowej,przyjęta na początku 1993 r. koncepcja Marszałka Federacji Rosyjskiej była najprawdopodobniej hołdem dla tradycji poprzedniej epoki kraju. Początkowo uważano, że kompetentni menedżerowie powinni wysunąć się na pierwszy plan, to znaczy ci, którzy mogą przeprowadzić reformę sił zbrojnych RF tak bezboleśnie, jak to możliwe, stratedzy i teoretycy powinni odejść na dalszy plan. Trudna sytuacja, która wkrótce okazała się narodowymi siłami zbrojnymi, wcale nie oznaczała tak wysokiego honoru jak zawłaszczenie najwyższej rangi wojskowej w kraju. Jednak w 1997 r. Ówczesny minister obrony, I. Siergiejew, otrzymał dekret prezydenta, zgodnie z którym był dumnie nazywany marszałkiem Federacji gwiazda z godłem państwowym na ramiączkach,wieńce dębowe na dziurkach - wszystko to są zewnętrzne atrybuty tytułu "Marszałek Federacji Rosyjskiej". Rok 2013, podobnie jak jego poprzednicy, nie uzasadniał przyznania tego wyróżnienia jednemu z generałów. I. Siergiejew, który zmarł w 2006 roku, nadal pozostaje jedynym, któremu przyznano ten stopień wojskowy. Marszałkowie Federacji Rosyjskiej - wzrost, który nie jest jeszcze osiągalny dla żadnego aktywnego dowódcy narodowego. Z drugiej strony jest to dowód, że nasz kraj zrezygnował z aktywnej polityki wojskowej.> Podoba Ci się? Udostępnij: Ustawa z 9 października 1992 r. N 3612-I "Podstawy Państwo federalne jest optymalną formą Jak uzyskać alimenty od bezrobotnych Regiony Rosji są ich różnorodnością i System finansowy Federacji Rosyjskiej, jej struktura Przedmioty federacji i ogólna konstytucja Monety wykonane z metali szlachetnych są Teatr Armii Rosyjskiej: plan dużej sali, Dzień celnika Federacji Rosyjskiej - 25
PISM. Strona główna Nowa doktryna morska Federacji Rosyjskiej. Nowa doktryna morska Federacji Rosyjskiej. 110. 02 SIE 2022. 31 lipca br. Władimir Putin zatwierdził nową doktrynę morską Rosji. W porównaniu z dokumentem z 2015 r. ma ona charakter zdecydowanie bardziej konfrontacyjny w stosunku do USA i NATO.
stopnie wojskowe federacji rosyjskiej
