Domowe sposoby na zapalenie pęcherza Niektóre produkty spożywcze mogą również odgrywać rolę w zapobieganiu zapalenia pęcherza, np. sok żurawinowy – ma on działanie antyadherencyjne, które hamuje przyleganie E. coli do ścian pęcherza moczowego.
Artykuł sponsorowany ten tekst przeczytasz w 5 minut Śródmiąższowe zapalenie pęcherza jest przewlekłą chorobą, która w znaczący sposób obniża jakość życia chorego. Objawy mające związek z pęcherzem moczowym – takie jak ból, dyskomfort, parcie czy częstomocz – utrudniają normalne funkcjonowanie, wręcz wykluczając z codziennych aktywności. Diagnostyka śródmiąższowego zapalenia pęcherza jest trudna i potrafi zająć nawet kilka lat, z kolei leczenie uzależnione jest praktycznie wyłącznie od możliwości finansowych chorego. Dowiedz się więcej o śródmiąższowym zapaleniu pęcherza. Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Stowarzyszenie IC help Polska tel.: 508 570 076 E-mail: ichelppolska@ Śródmiąższowe zapalenie pęcherza – co to za choroba? Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego (ang. Interstitial Cystitis, IC) inaczej zespół bolesnego pęcherza moczowego (ang. IBladder Pain Syndrome, BPS), to przewlekła choroba zapalna dolnych dróg moczowych, której mechanizm rozwoju nie został do tej pory wyjaśniony. Cechuje się ciągłymi lub nawracającymi dolegliwościami ze strony pęcherza moczowego, występujące przez okres co najmniej 6 miesięcy. Na IC głównie chorują kobiety pomiędzy 30 a 50 rokiem życia, choroba rzadziej dotyka mężczyzn. Niekiedy diagnozowana jest u niemowląt i dzieci. Wystąpienie choroby nie stanowi zagrożenia życia dla pacjenta, choć w istotny sposób obniża jego jakość. Stowarzyszenie IC help Polska tel: 508 570 076, email: ichelppolska@ Śródmiąższowe zapalenie pęcherza – klasyfikacja Śródmiąższowe zapalenie pęcherze występuje w dwóch głównych postaciach, jako: postać klasyczna – charakterystyczna dla niej jest tzw. zmiana Hunnera, widoczna jako obszar zaczerwieniania lub owrzodzenia na ścianie pęcherza moczowego; postać nieklasyczna – zmiana Hunnera nie występuje. Odpowiednia klasyfikacja jest ważna, ponieważ determinuje wybór formy leczenia. Przyczyny śródmiąższowego zapalenie pęcherza Czynniki odpowiedzialne za wystąpienie zespołu bolesnego pęcherza moczowego nie zostały dokładnie poznane, podobnie jak mechanizm rozwoju choroby. Prowadzone obserwacje pozwalają jednak podejrzewać, że istnieje szereg zaburzeń przyczyniających się do zaistnienia reakcji patologicznych, które wzajemnie się napędzają, tworząc tzw. błędne koło. Istotne znaczenie w rozwoju IC ma zaburzenie powłoki glikozaminoglikanów wyściełających od wewnątrz śluzówkę pęcherza, przez które dochodzi do wzrostu przepuszczalności ściany pęcherza i przenikania do niej drażniących substancji, a także zaburzenia unerwienia czuciowego pęcherza. Skutkiem tego jest dalszy rozwój stanu zapalnego. Trudno jest wskazać przyczynę wywołującą kaskadę zdarzeń. Wiadomo jednak, że przerwanie błędnego koła powinno zmniejszyć dolegliwości. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza – objawy Głównym objawem śródmiąższowego zapalenia pęcherza są zaburzenia czucia parcia na mocz, polegające na zwiększonej wrażliwości na bodźce czuciowe i intensywnym odczuwaniu zdarzeń zachodzących w obrębie pęcherza, cewki moczowej i miednicy mniejszej. Choć najczęstszą formą zaburzeń czucia jest ból, to oprócz niego pojawia się też szereg innych przykrych dolegliwości. Pacjenci cierpiący na zespół bolesnego pęcherza moczowego zgłaszają występowanie takich objawów jak: ból w dolnej części brzucha zwiększający się w trakcie wypełniania pęcherza moczowego i zmniejszający się po oddaniu moczu, dyskomfort w okolicy krocza, częstomocz z parciami naglącymi, oddawanie moczu w nocy, dyskomfort związany ze współżyciem płciowym. U kobiet ból odczuwany jest w okolicy krocza, cewki moczowej, odbytu, a także w wargach sromowych, z kolei u mężczyzn dodatkowo pojawia się ból w prąciu, mosznie i jądrach. Dolegliwości związane ze śródmiąższowym zapaleniem pęcherza mają postępujący charakter. Na początku choroby objawy cechują się niewielkim nasileniem i często występują okresy remisji, z czasem stopień ich natężenia wzrasta i dokuczają przez cały czas. Diagnostyka śródmiąższowego zapalenie pęcherza Rozpoznanie śródmiąższowego zapalenia pęcherza ze względu na niespecyficzne objawy jest trudne. Z obserwacji wynika, że średni czas liczony od wystąpienia pierwszych objawów do postawienia właściwej diagnozy wynosi od 3 do nawet 10 lat. Diagnostyka zespołu bolesnego pęcherza moczowego dzieli się na kilka etapów: Krok pierwszy Na badania kieruje się osoby, u których występuje przewlekły ból, dyskomfort lub ucisk umiejscowiony w miednicy i odczuwany jako związany z pęcherzem moczowym. Do niedawna uważano, że diagnostyka powinna być przeprowadzana dopiero wtedy, gdy wymienione objawy utrzymują się przez co najmniej 6 miesięcy. Obecnie rekomenduje się rozpoczęcie aktywnej diagnostyki wcześniej pod warunkiem, że nie występuje powiązanie bólu z innym schorzeniem układu moczowo-płciowego, a pacjent uskarża się na częstomocz lub parcia naglące. Krok drugi Sprowadza się do wykluczenia innych możliwych przyczyn dolegliwości. W tym celu wykonuje się badania takie jak badanie ogólne moczu, posiew moczu, badania obrazowe, a czasem także badania skierowane na specyficzne zaburzenia, które mogą dawać podobne objawy. Jednocześnie warto podkreślić, że wykrycie innej choroby nie wyklucza możliwości występowania śródmiąższowego zapalenia pęcherza. Krok trzeci Klasyfikacja choroby dokonywana jest na podstawie cystoskopii z hydrodystensją (rozciągnięciem pęcherza) i selektywnym pobraniem wycinków z pęcherza moczowego. Badanie urodynamiczne nie jest standardowo robione w celu rozpoznania śródmiąższowego zapalenia pęcherza, jednak może zostać zlecone, aby wykluczyć inne zaburzenia czynnościowe układu moczowego. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza – leczenie Leczenie zespołu bolesnego pęcherza moczowego jest bardzo trudne i niestety w wielu przypadkach nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Wymaga indywidualnego podejścia i dostosowania postępowania leczniczego do stanu zdrowia pacjenta. Biorąc pod uwagę postępujący charakter choroby, kluczowe znaczenie ma tutaj czas. Leczenie powinno być wdrożone możliwe jak najwcześniej, aby uniknąć groźnych konsekwencji. Postępowanie przy śródmiąższowym zapaleniu pęcherza Leczenie w przebiegu zespołu bolesnego pęcherza moczowego stopniowane jest w 4 poziomowej skali, gdzie: Postępowanie pierwszego wyboru – obejmuje terapię behawioralną, modyfikacje żywieniowe, trening pęcherza moczowego oraz techniki samopomocowe; Postępowanie drugiego wyboru – stosuje się farmakoterapię doustną: PPS (polisiarczan pentozanu sodu) oraz wdraża leczenie przeciwbólowe i uzupełniające; Postępowanie trzeciego wyboru – stosuje się leczenie dopęcherzowe (wlewki, toksyna botulinowa) oraz neuromodulację; Postępowanie czwartego wyboru – wykonuje się różnego rodzaju zabiegi, w tym cystektomię czy ileocystoplastykę. Leczenie niezabiegowe śródmiąższowego zapalenie pęcherza Objawem, który najbardziej dokucza osobom zmagającym się ze śródmiąższowym zapaleniem pęcherza, jest uniemożliwiający normalne funkcjonowanie ból, dlatego najbardziej zależy im na jego uśmierzeniu. Jeśli więc pojawia się podejrzenie występowania tej dolegliwości, powinno zostać wdrożone leczenie przeciwbólowe. Równolegle z leczeniem bólu powinno być prowadzone leczenie przyczynowe, mające na celu przede wszystkim osłabienie stanu zapalnego i odtworzenie funkcji barierowych nabłonka wyściełającego drogi moczowe. Jako że dokładny czynnik etiologiczny wywołujący zespół bolesnego pęcherza moczowego nie jest znany, stosuje się różne metody leczenia. Zdobycie odpowiednich leków wspierających leczenie jest trudne, ponieważ nie są refundowane, a są stosunkowo drogie. Wielu chorych z uwagi na silne dolegliwości nie jest w stanie pracować zawodowo, a przez to ma ograniczone możliwości finansowe, więc zwyczajnie nie może sobie pozwolić na pokrycie kosztów takiego leczenia. Leczenie zabiegowe śródmiąższowego zapalenia pęcherza W zaawansowanych stadiach choroby konieczne może okazać się leczenie zabiegowe. Zastosowanie znajdują następujące procedury zabiegowe: cystoskopia z niskociśnieniową hydrodystensją pęcherza moczowego – jest zabiegiem diagnostyczno-terapeutycznym umożliwiającym rozróżnienie formy klasycznej od nieklasycznej; resekcja / fulguracja zmian Hunnera – umożliwia zniszczenie zmiany Hunnera poprzez resekcję lub koagulację prądem elektrycznym albo laserem; ostrzyknięcie pęcherza moczowego toksyną botulinową – znajduje zastosowanie w leczeniu postaci nieklasycznej, hamuje impulsację kluczową, a także blokuje wsteczne wydzielanie substancji prozapalnych; neuromodulacja krzyżowa (SNM) – polega na wszczepieniu elektrod, za pomocą których prowadzona jest niskonapięciowa stymulacja elektryczna hamująca przewodzenie informacji bólowej oraz uczucia parcia; leczenie chirurgiczne – obejmuje zabiegi takie jak nadpęcherzowe odprowadzenie moczu, usunięcie pęcherza moczowego z pozostawieniem trójkąta pęcherza moczowego i ileocystoplastyką czy całkowite usunięcie pęcherza moczowego z pozostawieniem lub usunięciem cewki moczowej. Życie ze śródmiąższowym zapaleniem pęcherza Śródmiąższowe zapalenie pęcherza to choroba nieuleczalna, która nie stanowi bezpośredniego zagrożenia życia. Przy doborze odpowiedniej terapii istnieje szansa na zmniejszenie objawów i ustabilizowanie stanu zdrowia jednak każdy przypadek jest inny i wszystko zależy tak naprawdę od indywidualnych uwarunkowań. Schorzenie wywiera istotny wpływ na praktycznie każdy aspekt życia. Towarzyszące mu objawy są na tyle dokuczliwe, że uniemożliwiają naukę i zmniejszają aktywność zawodową. Ponadto upośledzają mobilność, zakłócają rytm dobowy, w dodatku powodują zaburzenia emocjonalne i seksualne. Stowarzyszenie osób chorujących na śródmiąższowe zapalenie pęcherza Osoby, u których zdiagnozowane zostało śródmiąższowe zapalenie pęcherza, jak również wszyscy pacjenci, którzy dopiero są w trakcie diagnostyki, mogą zwrócić się po pomoc do Stowarzyszenia IC help Polska. Mogą zadzwonić pod numer 508 570 076 lub wysłać wiadomość na adres ichelppolska@ Stowarzyszenie IC help Polska przede wszystkim udziela wsparcia psychicznego, które jest niezwykle ważne dla osób zmagających się z tą chorobą. Ponadto zapewnia pomoc na początku diagnostyki. Artykuł sponsorowany Wstrzykują sobie botoks w pęcherz. Nowa moda podbija Nowy Jork Nowy Jork podbija moda na ostrzykiwanie pęcherza moczowego botoksem. Zabieg ma pomóc w nietrzymaniu moczu. Zbawienny efekt utrzymuje się przez całe lato. Pierwsze objawy zapalenia pęcherza. Jak ich nie przegapić? Zapalenie pęcherza to nieprzyjemna i wstydliwa przypadłość. Szczególnie dobrze wiedzą o tym kobiety. Jakie są pierwsze objawy zapalenia pęcherza? Jak skutecznie... Pęcherze na stopach - jak sobie z nimi radzić, aby szybko się goiły? Zadbana i pozbawiona zmian skóra na stopach wpływa na naszą aktywność i dobre samopoczucie nie tylko ze względów estetycznych. Struktura układu kostnego,... Koronawirus powoduje ostre śródmiąższowe zapalenie płuc. Rozmowa z pulmonologiem Z prof. dr hab. n. med. Michałem Pirożyńskim, specjalistą chorób wewnętrznych i chorób płuc z Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii Centrum Medycznego... Monika Zieleniewska Jak leczyć zapalenie pęcherza po stosunku? W jaki sposób leczy się zapalenie pęcherza po stosunku? Czy zapalenie pęcherza jest efektem choroby przenoszonej drogą płciową? Czy ból pęcherza to choroba typowo... Lek. Anna Mitschke Sposoby na nawracające zapalenie pęcherza Jak można zapobiec nawracającemu zapaleniu pęcherza? Czy istnieją domowe sposoby na nawracające zapalenie pęcherza? Czy na zapalenie pęcherza pomagają ciepłe... Lek. Katarzyna Darecka E-papierosy a rak pęcherza. W moczu e-palaczy wykryto substancje powiązane z tym nowotworem Nie tylko płuca są narażone na skutki uboczne wapingu. Z analiz 22 różnych badań wynika, że w moczu osób, które palą e-papierosy, znajdują się substancje... PAP Zapalenie pęcherza w ciąży - objawy, przyczyny i leczenie Zapalenia pęcherza w ciąży to jedno z najpowszechniejszych schorzeń, które spotyka przyszłe mamy. W większości przypadków zapalenie pęcherza, które spowodowane... Monika Wasilonek Zapalenie pęcherza u dzieci - objawy, przyczyny i leczenie Zapalenie pęcherza moczowego u dzieci jest bardzo częstą infekcją i przebiega inaczej niż u osób dorosłych. Objawy bywają dość niespecyficzne i często trudne do... Monika Wasilonek Cystografia - badanie pęcherza moczowego. Kiedy jest wykonywane? Cystografia to często stosowane badanie typu radiologicznego, w którego trakcie wypełnia się pęcherz moczowy odpowiednim środkiem cieniującym (zwanym kontrastem),...Domowe sposoby na zapalenie nerek. Kiedy chorujesz na ostre zapalenie nerek, Twoje ciało potrzebuje czasu i energii, aby powrócić do zdrowia. Pomocny może być odpoczynek w łóżku oraz zwiększenie spożycia płynów, które zapobiega odwodnieniu i angażuje nerki do filtracji w celu uwolnienia produktów przemiany materii.
Poniżej przedstawiamy kolejny fragment wywiadu z dr. Robertem Serafin: Podczas naszej poprzedniej rozmowy zwrócił Pan uwagę na fakt, że dolegliwości pęcherza bardzo często są przyczyną chronicznego bólu w obrębie miednicy. Czy mógłby Pan powiedzieć coś więcej na ten temat? Dr Robert Echenberg: Oczywiście. Około 20-25% kobiet w wieku rozrodczym przechodzi epizod chronicznego bólu w rejonie miednicy. U 65% z nich dolegliwości zaczynają się od pęcherza i wiele z nich cierpi na zespół bolesnego pęcherza (PBS, painful bladder syndrome). Nie wiem, jaki jest dokładny procent, ale w moim klinicznym doświadczeniu jest znacznie wyższy niż ten wskazywany przez literaturę. Pęcherz jest łatwy do zdiagnozowania – służy do tego skala PUF (Pain Urgency/Frequency Scale), której autorem jest urolog, dr C. L. Parsons z Kaliforni. Są tam pytania o częstość i „pilność” oddawania moczu, wstawanie w nocy, żeby pójść do łazienki, ból podczas seksu, zarówno głęboko jak i przy wejściu do pochwy, tego rodzaju pytania. Przez wiele lat do diagnozowania śródmiąższowego zapalenia pęcherza (interstitial cystitis) używało się testu potasowego (podczas którego podaje się do pęcherza roztwór potasu i jeśli pęcherz boli, a nie ma infekcji czy innego powodu bólu diagnozuje się IC). Dr Parsons zrobił tysiące testów potasowych na pacjentach, zarówno kobietach jak mężczyznach, i zauważył, że jeśli wynik tego krótkiego kwestionariusza PUF jest wysoki to znaczy statystycznie duże prawdopodobieństwo występowania śródmiąższowego zapalenia pęcherza. Jeśli podczas badania palcem pacjentki przez pochwę pęcherz pod wpływem dotyku jest wrażliwy, mimo że przed chwilą była w łazience – pęcherz nie powinien być tak wrażliwy – to jest stan zapalny. Brak infekcji bakteryjnej łatwo sprawdzić i większość pacjentek jej nie ma pomimo wysokich wyników na skali PUF. Wiele spośród tych kobiet cierpi również na vestibulodynię. Chciałbym jeszcze raz podkreślić, jak często genezą bólu jest pęcherz. Kiedy zacząłem leczyć pacjentki cierpiące na przewlekły ból w rejonie miednicy uświadomiłem sobie szybko, że pierwszą rzeczą, o której musiałem się więcej dowiedzieć był pęcherz. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza czy zespół bolesnego pęcherza występują niewiarygodnie często, problem ten naprawdę dotyczy około 20% wszystkich kobiet w USA, a to są miliony. Więc jeśli badam 20 pacjentek jednego dnia to zakładam, że prawdopodobnie cztery czy pięć spośród nich będą w jakimś stopniu doświadczały tych problemów: zbyt częstego oddawania moczu, gwałtownej potrzeby oddawania moczu, podrażnienia przedsionka pochwy, bólu podczas seksu, bólu podczas penetracji, głębszego bólu, bólu dolnej części pleców czy jakiegokolwiek rejonu Serafin: Wiele Pan mówi o śródmiąższowym zapaleniu pęcherza. Czy istnieje według Pana jakieś powiązanie między tą chorobą a vulvodynią?Dr Robert Echenberg: Powiązanie jest bardzo silne. Zwłaszcza jeśli chodzi o vestibulodynię. Ból przedsionka pochwy doświadczany przy próbach penetracji jest prawie zawsze źle diagnozowany. Pacjentki są leczone w kółko na infekcje grzybicze i inne rodzaje infekcji, nawet wtedy kiedy wyniki badań nic nie wykazują. Lekarze w takich sytuacjach widzą zaczerwienienie i stan zapalny, może również upławy, więc są przekonani, że występuje infekcja. I wiele spośród tych pacjentek jest w kółko mylnie leczonych na zapalenia pęcherza – ponieważ stale odczuwają potrzebę oddawania moczu i ból w okolicach pęcherza. A takie właśnie są objawy śródmiąższowego zapalenia pęcherza. Nazwą, która lepiej oddaje istotę śródmiąższowego zapalenia pęcherza jest zespół bolesnego pęcherza. W Stanach Zjednoczonych statystyki wskazują, że około 20% kobiet w wieku rozrodczym doświadcza w takim czy innym stopniu podrażnienia pęcherza. W związku z tym są zbyt często leczone na zapalenie pęcherza, a stan zapalny przecież również towarzyszący śródmiąższowemu zapaleniu pęcherza. Podrażnia on nerwy błony śluzowej pęcherza i te wszystkie maleńkie, mikroskopijne nerwy biegną ku coraz większym nerwom do miednicy. Wszystkie te nerwy są również powiązane z mięśniami dna miednicy i mięśniami wokół bioder, dzięki którym możemy obracać korpus albo miednicę. Wszystkie te nerwy – kiedy są drażnione wystarczająco długo, czasami latami – mogą wywoływać chroniczne dolegliwości w okolicy jelit, pęcherza czy dróg Czyż: Wiele kobiet pytało się nas także o powiązanie między vulvodynią albo chronicznymi problemami bólowymi w rejonie miednicy i nawracającymi infekcjami pochwy bądź przewodu moczowego…Dr Robert Echenberg: Powiązania są złożone. Klinicznie jednym z największych problemów jest ciągłe, wielokrotne leczenie przeciwko infekcjom, kiedy w istocie rzeczy mamy do czynienia ze stanem zapalnym w rejonie przedsionka albo w niższej części pochwy, który jest spowodowany przez zakończenia nerwowe gałęzi nerwu sromowego i jest to reakcja auto-immunologiczna, bo organizm walczy sam ze sobą. Rejon przedsionka pochwy jest zaczerwieniony i zaogniony ze względu na masę zakończeń nerwowych, które ciągle są pobudzone. Cała tkanka w tym miejscu jest nadmiernie wrażliwa. Często z powodu trwających latami, wielokrotnych podrażnień ze strony pęcherza, albo jelit. Wtedy wystarczy leczenie śródmiąższowego zapalenia pęcherza albo zespołu jelita drażliwego albo – jeśli reakcja powodowana jest miesiączką – powstrzymywanie okresu Lupronem albo za pomocą innych środków zatrzymujących cykl hormonalny. To wystarczy, żeby zmniejszyć dopływ tych neuropatycznych sygnałów w okolicy przedsionka i niższej części pochwy. Ale to zaognienie wygląda dla wszystkich lekarzy jak infekcja, tym bardziej, że często towarzyszą mu niewielkie upławy. Również bardzo niewiele napisano o tym, że wraz ze zmniejszeniem podrażnienia zmniejszają się upławy – dowiedziałem się tego lecząc vestibulodynię. Upławy również spowodowane są reakcją autonomicznego układu nerwowego, tak jak zmiany w naczyniach krwionośnych powodujące zaczerwienienie i proces zapalny, kiedy wcale nie ma infekcji. Organizm stale się reguluje by chronić się przed bakteriami, wirusami, kontuzjami, a stan zapalny jest właśnie sposobem, w jaki to robi. Istnieje szereg teorii, dlaczego tak się dzieje i dlaczego pewni ludzie są bardziej wrażliwi. Wyniki badań pokazują, że część z tych kobiet na początku miała bardzo poważne infekcje grzybicze. Po wyleczeniu grzybicy i infekcji tkanki „pamiętają” uszkodzenie, proces zapalny i nerwy w tym rejonie są bardzo wrażliwe. Należy pamiętać, że inne nerwy są też połączone z nerwami tej okolicy – tak jak unerwienie pęcherza czy jelit. Ponadto często występuje problem efektów operacji chirurgicznych albo kontuzji sportowych, upadków na kość ogonową, itd. Kiedy uwzględni się połączenie między wszystkimi tymi rzeczami i pomoże pacjentce zrozumieć, że są one połączone i leczy się je łącznie – to ilość upławów się zmniejszy. Kiedy ktoś przychodzi do gabinetu po raz pierwszy i ma takie objawy to trzeba oczywiście przede wszystkim wykluczyć inne możliwe przyczyny – zrobić badania w kierunku grzybicy i bakterii, trichomonosis, chorób przenoszonych drogą płciową, itd. Z drugiej strony należy pamiętać, że u pewnej grupy kobiet wyniki badań wskazują na obecność grzybicy, pomimo że nie doświadczają żadnych symptomów. Więc jeśli np. u kobiety cierpiącej na vestibulodynię wyniki badań na grzybicę są dodatnie to niekoniecznie oznacza, że to ona stanowi przyczynę vesibulodynii. To samo dotyczy endometriozy – jeśli kobieta cierpi na ból w rejonie miednicy i ma w kilku miejscach endometriozę to nie musi to oznaczać, że to ona wywołuje ból. Ale zwykle jest tak, że jak już kobieta w historii choroby ma wpisane, że wykryto grzybicę czy endometriozę czy stan zapalny (pelvic inflammatory disease) czy chlamydię to później cały czas upatruje się przyczyn bólu w tym i to leczy. Takie rzeczy jest łatwo wykluczyć, można je wykryć w badaniach i dobry lekarz tak właśnie powinien Serafin: Czy mógłby Pan powiedzieć trochę o chorobach skóry w kontekście vulvodynii?Dr Robert Echenberg: Ważne są tu choroby skóry zwane dermatozami, takie jak liszaj twardzinowy (Lichen Sclerosus), liszaj zwykły przewlekły (Lichen Simplex Chronicus) oraz liszaj płaski (Lichen Planus). Moja praktyka wskazuje, że u bardzo wielu kobiet, które cierpią na vulvodynię i vestibulodynię i inne przewlekłe dolegliwości bólowe występuje liszaj twardzinowy. Objawia się on stanem zapalnym warg sromowych i z czasem powoduje podrażnienie, swędzenie, nadwrażliwość, itd. Umiejscowiony jest np. między wargami i w końcu stan zapalny może spowodować połączenie warg sromowych większych i mniejszych. Bardzo łatwo jest dostrzec takie zmiany badając vulvę (srom). Wargi mogą być złączone, kolor może być trochę blady lub wręcz przeciwnie – zaczerwieniony. Kiedy choroba trwa długo tkanki nabierają białego odcienia, a kiedy bada się je pod mikroskopem okazują się być zgrubiałe i widać stan zapalny. To jest prawdopodobnie choroba autoimmunologiczna, zapalanienie nie bierze się zatem z zewnętrznego źródła, ale organizm tak reaguje, jak gdyby musiał się bronić przed zewnętrznymi czynnikami. Ta choroba jest według mnie jednym z czynników predysponujących do bólu vulvy (sromu). Czasami u kobiet występuje liszaj płaski. To jest naprawdę bardzo bolesna dolegliwość, ale zwykle dość łatwo się ją diagnozuje. Tkanki są bardzo zaczerwienione i występuje silny stan zapalny, zwykle wyraźnie go widać, zazwyczaj w przedsionku pochwy, a czasami także głębiej w pochwie. Ta choroba może powodować zabliźnienia w pochwie. Często pacjentki równocześnie mają zmiany w jamie ustnej. To również nie jest zakaźna choroba, tylko autoimmunologiczna. Trzeba te wszystkie choroby wykluczyć, kiedy się stawia diagnozę vulvodynii czy vestibulodynii. Każdy ginekolog powinien być w stanie to zrobić. Najpoważniejszą chorobą jaką należy wykluczyć jest oczywiście nowotwór. Kiedy jakieś podrażnienie u starszej kobiety wygląda jakoś nietypowo to należy wykonać biopsję. To dotyczy także stanów zapalnych, jeśli przepisane leki nie okazują się być części drugiej (zobacz część pierwszą). Robert J. Echenberg jest ginekologiem z czterdziestoletnią praktyką medyczną. Przez wiele lat pracował jako ginekolog i położnik w szpitalach w różnych częściach Stanów Zjednoczonych, a także w Tajlandii. Już od początku lat 70-tych był zaangażowany w działalność na rzecz zdrowia seksualnego kobiet. Jest również znany ze swojej pracy w tematyce prawa kobiet do godnego porodu i opieki w okresie połogu. W 2001 roku rejonowy szpital w Bethlehem zwrócił się do niego z prośba o opracowanie nieinwazyjnego modelu leczenia chronicznych dolegliwości obszaru miednicy (w tym vulvodynii). Program leczenia, który od tego czasu cały czas udoskonala jest jednym z pierwszych takich programów w Stanach Zjednoczonych. W ciągu ostatnich 6 lat objął tym programem ponad 400 kobiet cierpiących na długotrwały ból w obszarze miednicy i efekty ich leczenia okazały się być zaskakująco pozytywne. Dr Echeneberg jest obecnie uznanym ekspertem w dziedzinie leczenia tego typu dolegliwości. Jest autorem książki pt. „Secret suffering” („Skrywane cierpienie”), która dotyczy chronicznych dolegliwości kobiecych i wpływu, jaki taki ból i długotrwała niemożność współżycia ma na życie kobiet i ich partnerów. Dr Echenberg mieszka w Bethlehem w stanie Pensylwania wraz ze swoją żoną do komentowania i dyskusji na forum→
Ewa Lach: Jedynym, co mi pomogło, był polisiarczan pentozanu sodu. To jedyny lek na śródmiąższowe zapalenie pęcherza. Odstawiłam go trzy miesiące temu. Miesiąc po zakończeniu leczenia jeszcze utrzymywała się poprawa. Teraz dolegliwości wracają, ale nie mogę wrócić do tego leku, ponieważ mnie na niego nie stać.
Fot: katleho Seisa / Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego stanowi ogromny problem terapeutyczny. Wywołuje liczne dolegliwości bólowe. Bez poznania przyczyny dość trudno jest doprowadzić do całkowitego wyzdrowienia. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza stanowi jeden z najbardziej zagadkowych problemów klinicznych wśród wszystkich schorzeń układu moczowego. Symptomy obejmują ból w okolicy nadłonowej, objawy dysuryczne, jak bolesne parcie na mocz, ból przy oddawaniu moczu i wzrost częstości mikcji. Można więc mylnie sądzić, że jest to zwykłe zapalenie o podłożu infekcyjnym czy w wyniku naświetlania lub stosowania niektórych leków. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego nie ma z tymi przyczynami nic wspólnego. Przyczyny śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego jest dość częstą przypadłością. Definicyjnie określa się je jako zapalenie, które trwa od dłuższego czasu i nie reaguje na żadne stosowane leczenie. Badania prowadzone w trakcie diagnostyki pozwalają na rozpoznanie schorzenia, lecz nie wskazują na jego istotną przyczynę. Charakterystyczne dla choroby jest jedynie to, że objawy nie ustępują mimo standardowego leczenia. Ponadto należy zaznaczyć, że rozpoznanie opiera się na wykluczeniu innych schorzeń o podobnym obrazie klinicznym, których związki przyczynowo-skutkowe są zdecydowanie bardziej znane. Poza tym, aby rzeczywiście rozpoznać śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego, konieczne jest wykonanie specjalistycznych badań. Jak rozpoznać śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego? Przy wystąpieniu niepokojących objawów ze strony układu moczowego zawsze konieczna jest specjalistyczna konsultacja. Pierwszym krokiem w diagnostyce śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego jest wykluczenie innych schorzeń układu moczowego, które mogą dać podobne dolegliwości. W dalszej kolejności wykonuje się badanie endoskopowe pęcherza moczowego (cystoskopię), w którym widoczne są krwawe wybroczyny lub specyficzny wrzód w obrębie błony śluzowej pęcherza moczowego. Dla śródmiąższowego zapalenia nerek swoisty jest tzw. wrzód Hunnera, który może mieć rozmaity kształt – od linijnych ubytków, po nieregularne obszary będące źródłem krwawienia. Dość specyficzny jest również fakt, że dolegliwości bólowe ustępują od razu z mikcją. Jak działa układ moczowy? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Budowa i funkcje układu moczowego. Źródło: 36,6 W diagnostyce śródmiąższowego zapalenia pęcherza należy uwzględnić kryteria wykluczające, w tym: wiek dziecięcy, obecność zmian popromiennych w pęcherzu, pojemność pęcherza przekraczająca 350 ml, brak dolegliwości bólowych w nocy i zmniejszenie oddawania moczu w ciągu dnia, infekcje dróg moczowych, podejrzenie procesu nowotworowego, kamicę w drogach żółciowych, zmiany anatomiczne pęcherza moczowego. Badania diagnostyczne w śródmiąższowym zapaleniu pęcherza Przy podejrzeniu śródmiąższowego zapalenia pęcherza w wielu przypadkach konieczna jest poszerzona diagnostyka. Postawienie ostatecznego rozpoznania nie może obyć się bez badania histopatologicznego tkanki pęcherza moczowego. Specjalista jest w stanie określić stan chorego na podstawie oględzin błony pod mikroskopem. Warstwa nabłonka w powiększeniu jest bardzo cienka z miejscowym przerwaniem ciągłości, ścieńczałym nabłonkiem uroterialnym, uwidocznionymi ogniskami krwotocznymi. Błona podstawna staje się zwłókniała i obrzęknięta. Ważne też jest określenie skupienia komórek tucznych. Leczenie śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego Niestety nadal nie poznano przyczyn śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego. Ponadto rozpoznanie stawia się zwykle dość późno, kiedy chory leczony był różnymi metodami. U poszczególnych osób skuteczne są inne rozwiązania terapeutyczne, stąd do każdego przypadku należy podchodzić indywidualnie. Przede wszystkim bierze się pod uwagę leczenie zabiegowe oraz farmakologiczne. W związku z tym, że jest to bardzo słabo poznana jednostka chorobowa, trudno do końca określić, jaka metoda i jakie leczenie będzie w danym przypadku najskuteczniejsze. Chory koniecznie musi być objęty opieką urologiczną. To właśnie ten specjalista ustala konkretny przypadek kliniczny. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego – dieta Dieta w śródmiąższowym zapaleniu nerek jest istotna, lecz stanowi drugi plan leczenia, wspomagając farmakoterapię. Konieczne jest niewątpliwie właściwe nawadnianie celem poprawy diurezy i unikanie potraw wzdymających, które mogą nasilać objawy kliniczne. Pozostałe wskazania dotyczące diety oparte są na zasadach zdrowego żywienia. W związku z tym należy jeść regularne posiłki, ograniczyć tłuszcze zwierzęce i cukry proste, gdyż dostając się do moczu, zwiększają predyspozycje do zapalenia pęcherza moczowego. Jeśli chodzi o nawadnianie, wskazane jest spożywanie co najmniej 2,5 l płynów, przy czym głównie zaleca się, by była to woda niegazowana. Bibliografia: 1. Paul Rutter, Opieka farmaceutyczna: objawy, rozpoznanie i leczenie, Edra Urban & Partner, Wrocław 2018.
7qYB18t. aloes na śródmiąższowe zapalenie pęcherza
